Park powstał w 1981 roku na obszarze 28, 8tys. ha, w tym 26, 3tys. ha lasów.

Swym zasięgiem obejmuje trzy grupy górskie Sudetów Wschodnich: Masyw Śnieżnika, Góry Bialskie, Góry Złote.

Obszar parku cechuje występowanie różnych typów krajobrazów, od nizinnych kotlin śródgórskich, przez krajobrazy starych gór średnich, starych dolin rzecznych po strefę szczytową Śnieżnika o charakterze subalpejskim.

Międzygórze położone jest w Masywie Śnieżnika i jest idealną bazą wypadową do jego eksploracji.

Centralnym wzniesieniem i najwyższym szczytem jest Śnieżnik 1426m n.p.m.

Od Śnieżnika promieniście we wszystkie strony rozchodzą się grzbiety górskie.

Poszczególne ramiona oddzielają głęboko wcięte doliny erozyjne, co nadaje masywowi wysokogórski charakter.

Kopuła szczytowa Śnieżnika leży powyżej górnej granicy lasu i jest doskonałym miejscem widokowym.

Przy dobrej pogodzie można zobaczyć Karkonosze, Masyw Ślęzy, Beskidy, nocą widać nawet światła Wrocławia czy Pragi.

Śnieżnik był już popularny pod koniec XVIII wieku, modne były wycieczki na szczyt i podziwianie wschodów słońca.

W latach 1895-1899 wzniesiono na szczycie kamienna wieżę widokową w kształcie baszty, o wysokości 33, 5m.