Pałac w Kamieńcu Ząbkowickim to monumentalny pałac neogotycki z XIX wieku mieszczący się we wsi Kamieniec Ząbkowicki w województwie dolnośląskim. W 1096 roku Brzetysław II zbudował tu gród, który po zdobyciu przez Bolesława Krzywoustego został opuszczony. Gród ów był położony w pobliżu wzniesionego w początkach XIV wieku kościoła klasztornego, w pobliżu przepływającej tamtędy Nysy Kłodzkiej. Według kroniki klasztoru cystersów z 1592 roku w Kamieńcu znajdowano w czasie budowy kościoła fragmenty murów.

W latach 1838-1872 z polecenia Marianny Orańskiej na wzgórzu (zwanym Górą Zamkową) wzniesiono pałac według projektu Karla Friedricha Schinkla. Założenia tarasowo-ogrodowe zaprojektowane zostały przez Petera Josepha Lenné.

Podczas II wojny światowej Niemcy urządzili tutaj magazyn przejściowy dla zwożonych z całego Śląska dzieł sztuki. Zbiory i archiwalia z Wrocławia rozlokowano w pałacu, w ujeżdżalni, oraz w pobliskim kościele i zabudowaniach parafialnych. Po 1945 roku wyposażenie pałacu zostało wywiezione bądź zdewastowane, w lutym 1946 roku cały kompleks spłonął, prawdopodobnie podpalony przez żołnierzy radzieckich.

Część zagrabionych marmurów zdobi Salę Kongresową w warszawskim Pałacu Kultury i Nauki.

Obecnie obiekt jest rekonstruowany przez prywatnego dzierżawcę. W części pałacu działa hotel i restauracja. Potężne zamczysko urzeka swą wielkością. Dzięki zapałowi obecnego dzierżawcy udało się zatrzymać dewastację obiektu. Obecnie można zwiedzać zamek oraz przenocować w zamkowym hotelu, który posiada 60 miejsc noclegowych.