Wieża Wrocławska, zwana również Dolną, to wieża broniąca dostępu do miasta od strony północno-wschodniej. Rozciągało się przed nią przedmieście Mikołajskie, a dalej, za rzeką, przebiegał szlak na Otmuchów i Kamieniec.

Wieża została zbudowana w połowie XIV wieku, a w 1429 roku została częściowo zburzona, w roku 1462 ponownie odbudowana. Podobnie jak i inne wieże bramowe murowano ją z kamienia łamanego, uzupełnianego cegłą. Dodatkowo wyróżnia Wieżę Wrocławską ceglany ostrosłup wieńczący hełm, rekonstruowany w latach 1919-1924. W XVIII wieku przedbramiem Bramy Wrocławskiej był dość masywny budynek mieszczący więzienie miejskie. Zburzono go w 1846 roku.

Wieża Wrocławska jest najstarsza i najpotężniejsza - mierzy około 38 metrów. Strzegła ona bramy miasta od strony północnej. W XV wieku ustawiono przy bramie pręgierz, czyli "słup hańby", przy którym wystawiano przestępców, wymierzając im zazwyczaj karę chłosty. W zwieńczeniu wieży dojrzeć można charakterystyczny krenelaż ze strzelnicami. Dziś wieża jest udostępniona turystom - mogą oni korzystać z punktu widokowego na jej szczycie.