Renesansowy dwór w Lubiatowie zbudowano około 1600 roku. Około połowy XIX wieku budynek przeszedł gruntowną przebudowę, od czasu której określano go również jako pałac. Dwór jest murowany z kamienia i cegły, potynkowany. Wzniesiono go na planie wydłużonego prostokąta, nakryty był dachem siodłowym.

Fasada (elewacja wschodnia) jest dwunastoosiowa. Od strony głównej drogi zachowała się ściana szczytowa, przekształcona poprzez połączenie murem z półkolistym przyczółkiem dwóch mniejszych renesansowych szczytów. Elewacje zachowały ślady podziałów ramowych, wykonanych za pomocą wydatnych gzymsów i pilastrów oraz fragmenty prostokątnych obramowań otworów okiennych. W niektórych pomieszczeniach znajdują się resztki drewnianych stropów i sufitów z dekoracją sztukatorską.

Do 1978 roku pałac w Lubiatowie był własnością miejscowego Państwowego Gospodarstwa Rolnego. Następnie do 1980 roku budynkiem opiekowało się Towarzystwo Turystyczno–Krajoznawcze, później budynek nie był zagospodarowany. W latach dziewięćdziesiątych zawaliła się znaczna część dachu oraz stropy. Obecnie dwór jest własnością władz samorządowych, które poszukują inwestora zainteresowanego odbudową obiektu.

W pobliżu ruin pałacu zachowały się pozostałości dawnego folwarku, wśród których wyróżnia się pochodzący z 1725 roku barokowy spichlerz. Dwór w Lubiatowie został wpisany do rejestru zabytków sztuki, razem ze spichlerzem, dnia 23.05.1964 roku.